Metaal spreekt tot mij
Een eerste keer dat metaal tot mij spreekt, word ik er als een magneet tot aangetrokken. Het is onmogelijk hier aan te weerstaan.
Ik kan ergens rustig aan het wandelen zijn of aan het rijden met de wagen, wanneer ik plots met een onbetwistbare zekerheid voel, dat er in de buurt achtergelaten en afgedankt ijzer op me wacht. Het wil door mij gevonden worden. En ik vind het altijd.
Terwijl ik dan ik de schoonheid van het gevonden metaal aanschouw, spreekt het me nogmaals toe, het vertelt me hoe ik het moet bewerken en vormgeven
tot een kunstwerk waarvan iedereen kan genieten.
Het grootste plezier aan mijn werk bestaat erin om wat op een eerste zicht een waardeloos stuk ijzer lijkt, te verwerken tot het kunstwerk dat het feitelijk is. Dit is
mijn manier om respect te tonen voor het metaal.
De rode draad doorheen mijn werk is recyclage. Als ik mocht, dan vervormde ik al het afvalmetaal dat ik op een
oud ijzer kerkhof vond zodanig, dat het geheel een museum van hedendaagse kunst werd. Alleen al
bij deze gedachte begint mij hart sneller te kloppen.
Mijn werk is de laatste twintig jaar erg geëvolueerd in verschillende richtingen, maar was oorspronkelijk geïnspireerd op insecten. Op eenzelfde manier
als waarop ik bewogen raak door die fijne schepseltjes, die soms delicaat maar toch zo krachtig overkomen, geniet ik van de intrigerende, ingewikkelde details van metaal.
Als ik insecten tot leven breng via mijn sculpturen, dan doe ik dat met alle respect die ze verdienen. Menig toeschouwer is de schoonheid in
insecten gaan bewonderen nadat ze mijn sculpturen hadden gezien. Ze vertelden me niet langer zo maar en spontaan insecten dood te trappen op hun weg. Dit is het mooiste compliment dat ik voor
mijn kunst kon krijgen.
Veel van mijn hedendaagse kunst krijgt een abstracte vorm die veelal geïnspireerd blijft op de
natuurlijke wereld.
Kijk naar een van mijn ijzerdraad abstracten en je zal er een mierenachterwerk in herkennen, kijk naar een ander en het zal je doen denken aan een zwerm bijen.
Hoe dan ook, hoewel ik me vandaag de dag meer naar het abstracte richt, blijf ik enthousiast insectensculpturen maken wanneer er iemand daar om vraagt. Ik beschouw het als een voorrecht dit te
mogen doen, in naam van het insect en in naam van het metaal.
Wat ik met zekerheid weet is dat ijzer, staal, alle metaalvormen goed aanvoelen in mijn handen.
Mensen vragen mij waar ik mijn ideeën haal? Mijn antwoord is eenvoudig, ik heb geen ideeën nodig, ik heb metaal nodig.
Wanneer ik het metaal zie, laat ik het tot me spreken, ik laat het me dirigeren, dan komt het idee vanzelf.
Welkom op mijn site, ik hoop dat u er van zal genieten.
David