Metal ART Sculpture

YOLO

Au petit matin, lorsque les premiers rayons de soleil font scintiller les gouttes de rosée, la silhouette métallique noire s’éveille lentement. Il se nomme Morus — du moins, c’est ainsi qu’il se présente. Morus est un gardien silencieux dans le jardin de sculptures, mais quand les grilles se ferment la nuit, il entre dans une existence mystérieuse.

Le jour, il semble immobile, observant les passants. Pourtant, dans son propre univers, Morus est un collectionneur de souvenirs perdus. Quand les étoiles scintillent et que la lune s’élève haut dans le ciel, il glisse sans bruit à travers l’herbe, écoutant les murmures de la nuit. Des oiseaux qui dorment, des arbres qui bruissent dans le vent — parmi ces sons feutrés, Morus capte des bribes d’histoires. Il les range dans sa tête noire, qui est en réalité un orbe magique où rêves et secrets dansent comme des lucioles.

Parfois, quand le vent se tait, il perçoit l’écho lointain d’autres mondes. Alors, il tend ses jambes métalliques et saute si haut qu’il frôle presque les étoiles. Dans ces instants d’apesanteur, il s’imagine dans un jardin cosmique peuplé de semblables — d’autres sculptures dotées elles aussi d’une âme. Ensemble, ils se racontent leurs histoires, comme autour d’un feu de camp invisible.

Quand le matin se lève, Morus retourne à sa place dans le jardin. Il reprend sa pose statuaire et attend patiemment qu’un visiteur s’arrête. Car dans le silence de cet observateur, il entend de nouvelles pensées, de nouveaux rêves qu’il recueillera à la nuit tombée. Ainsi vit Morus, jour après jour, nuit après nuit, en gardien discret des récits qui flottent dans l’air.

Et si vous l’observez attentivement, vous distinguerez peut-être un léger frémissement dans sa tête sombre, comme s’il riait doucement à une plaisanterie qu’il est le seul à comprendre. Qui sait, peut-être vient-il de se souvenir de l’histoire la plus merveilleuse qu’il ait jamais captée dans le calme de la nuit.

"Morus"

20 x 12 x 9 cm

0.8 kg

350 € (transport cost included)

ACHAT / PURCHASE

In the early morning, when the first rays of the sun make the dewdrops glisten, the black metal figure slowly awakens. He calls himself Morus—at least, that’s the name he goes by. Morus is a silent guardian in the sculpture garden, but once the gates close at night, he slips into a mysterious existence.

By day, he appears motionless, gazing at passersby. Yet in his own world, Morus is a collector of lost memories. When the stars begin to twinkle and the moon rises high in the sky, he glides soundlessly across the grass, listening to the whispers of the night. Sleeping birds, trees rustling in the breeze—among these gentle sounds, Morus picks up fragments of stories. He stores them in his black head, which is in fact a magical orb where dreams and secrets dance like fireflies.

Sometimes, when the wind is still, he hears distant echoes of other worlds. Then he braces his metal legs and leaps so high he almost brushes against the stars. In those moments of weightlessness, he envisions himself in a cosmic garden filled with kindred spirits—other sculptures, each with its own soul. Together, they share their stories as though gathered around an invisible campfire.

When morning breaks, Morus returns to his place in the garden. He assumes his statue-like pose once more, patiently waiting for a visitor who might pause. For in that observer’s silence, he detects new thoughts and dreams to collect when night falls again. Thus Morus lives, day after day, night after night, as a quiet keeper of the tales that drift through the air.

If you watch closely, you might notice a faint tremor in his dark head, as if he’s softly laughing at a secret joke only he understands. Who knows—perhaps he’s just recalled the most wondrous story he ever caught in the stillness of the night.

Figuratif sculpture

In de vroege ochtendlucht, wanneer de eerste zonnestralen de dauwdruppels doen glinsteren, komt het zwarte, metalen figuurtje langzaam in beweging. Hij heet Morus – tenminste, zo noemt hij zichzelf. Morus is een stille wachter in de beeldentuin, maar wanneer de poorten ’s nachts sluiten, ontwaakt hij tot een geheimzinnig bestaan.

Overdag lijkt hij roerloos te staren naar de voorbijgangers. Maar in zijn eigen wereld is Morus een verzamelaar van verloren herinneringen. Als de sterren fonkelen en de maan hoog aan de hemel staat, sluipt hij geruisloos over het gras en luistert hij naar het gefluister van de nacht. Vogels die slapen, bomen die fluisteren in de wind – in al die zachte geluiden vangt Morus flarden van verhalen op. Hij bewaart ze in zijn zwarte hoofd, dat eigenlijk een magische bol is waarin dromen en geheimen dwarrelen als vuurvliegjes.

Soms, als het windstil is, hoort hij de verre echo’s van andere werelden. Dan spant hij zijn metalen benen en springt hij zo hoog dat hij bijna de sterren kan aanraken. In die momenten van gewichtloosheid waant hij zich in een kosmische tuin vol soortgenoten – andere sculpturen, die net als hij een eigen ziel hebben. Samen wisselen ze hun verhalen uit, alsof ze bij een onzichtbaar kampvuur zitten.

Wanneer de ochtend gloort, keert Morus terug naar zijn plek in de tuin. Hij neemt weer zijn standbeeldhouding aan en wacht geduldig tot er iemand voorbijloopt die misschien even stil blijft staan. Want in het zwijgen van de toeschouwer hoort hij nieuwe gedachten, nieuwe dromen die hij ’s nachts zal verzamelen. Zo leeft Morus, dag na dag, nacht na nacht, als stille hoeder van de verhalen die in de lucht zweven.

En als je goed kijkt, zie je soms een lichte trilling in zijn donkere kop, alsof hij zachtjes lacht om een grap die alleen hij kent. Want wie weet, misschien herinnert hij zich net het meest wonderlijke verhaal dat hij ooit heeft opgevangen in de stille uren van de nacht.